Παρασκευή 20 Μαρτίου 2009

ΠΛΑΙΣΙΟ ΕΑΑΚ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΜΟΡΙΑΚΗΣ ΒΙΟΛΟΓΙΑΣ Κ ΓΕΝΕΤΙΚΗΣ 19/03/09

Τον Δεκέμβρη που μας πέρασε, στο προσκήνιο ήρθαν για πρώτη φορά όλα τα κοινωνικά στρώματα που απαρτίζουν την πληττόμενη πλειοψηφία, στην οποία καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να προσφέρει πλέον θετικό όραμα.
Παρά την πρωτοφανή βία του κράτους (συλλήψεις, ξύλο, χημικά, κάμερες, πυροβολισμοί), είδαμε να γίνονται κέντρα αγώνα δημόσια κτίρια, όπως για παράδειγμα εργατικά κέντρα και να φιλοξενούν αμεσοδημοκρατικές συνελεύσεις στις οποίες συμμετείχε όλος ο κόσμος του αγώνα και μέσω αυτών διαμόρφωνε τα αιτήματά του για ζωή με αξιοπρέπεια. Μεταξύ άλλων συλλογικά αιτήματα ήταν η κατάργηση των δολοφονικών ΜΑΤ, η ποινικοποίηση των απολύσεων, η εργατική διαχείρηση στα εργοστάσια που κλείνουν. Μεγάλη κατάκτηση ήταν δημιουργία της πρωτοβουλίας πρωτοβάθμιων σωματείων, έξω και ενάντια στην ξεπουλημένη ΓΣΕΕ, με βάση τις γενικές συνελεύσεις. Όσο αφορά τα ΜΜΕ, όταν αναγκάστηκαν να προβάλλουν τα γεγονότα κατέφυγαν στην παραπληροφόρηση (για παράδειγμα η τηλεόραση διακήρυττε επί μέρες ότι οι βάνδαλοι διαδηλωτές έκαψαν την Εθνική Βιβλιοθήκη.) ,αλλά ακόμα κι αυτοί τις πρώτες μέρες δεν τόλμησαν να συγκρίνουν -όπως θα ήθελαν- βιτρίνες με ανθρώπινες ζωές, γιατί όλοι ήξεραν ότι δεν αντιδρούσαμε απλώς στην δολοφονία ενός μαθητή, αλλά ότι αυτή γενιά στέκεται με τσαμπουκά και αξιοπρέπεια μπροστά στην δολοφονία της.
Το Δεκέμβρη δεν ήταν η πρώτη φορά που χιλιάδες διαδηλωτές ήρθαν αντιμέτωποι με τη βία της κρατικής καταστολής . Στρατός και αστυνομία δίνουν στο κράτος τη δυνατότητα να στερεί την ελευθερία της αμφισβήτησης και της αντίδρασης. Τα παράνομα από τον ΟΗΕ χημικά, το τυφλό ξύλο και οι συλλήψεις στις πορείες συνθέτουν το καθεστώς τρομοκρατίας, με το οποίο η κυβέρνηση επιχειρεί να φιμώσει κάθε αντιδρώσα φωνή. Δεν έλλειψε ούτε το φακέλωμα και η παρακολούθηση των διαδηλωτών με κάμερες και φωτογραφικές μηχανές σε κάθε τους πορεία. Την κρατική καταστολή ενίσχυσαν παρακρατικοί μηχανισμοί (χρυσή αυγή, ξεπουλημένα ΜΜΕ, προβοκάτσιες) που θυμίζουν άλλες εποχές. Στα μέσα της καταστολής συγκαταλέγεται και η εργοδοτική τρομοκρατια.. Οι εργαζόμενοι συνδικαλιστές την αντιμετωπίζουν καθημερινά με τη μορφή απολύσεων, απειλών, αλλά ακόμα και μαφιόζικων επιθέσεων, όπως η δολοφονική επίθεση με βιτριόλι στην συνδικαλίστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα.

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ

Τα τελευταία 3 χρόνια, στα πλαίσια της παιδείας και ιδιαίτερα της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης προωθούνται οι πλέον αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις.
Ο νόμος πλαίσιο που ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων από την φοιτητική και ακαδημαϊκή κοινότητα, ήδη εφαρμόζεται τμηματικά στις σχολές. Ο νόμος αυτός επιχειρεί να βάλει σε «τάξη» τα πανεπιστήμια εντατικοποιώντας ακόμη περισσότερο τις ζωές των φοιτητών (με τις 13 υποχρεωτικές εβδομάδες εξαμήνου, την εισάγωγή για πρώτη φορά της διαγραφής φοιτητών με το ανώτατο όριο σπουδών και τα μαθήματα αλυσίδες) και εμποδίζοντάς τους να αμφισβητήσουν πόσο μάλλον να αντιδράσουν στις αντιεκπαιδευτικές και αντεργατικές πολιτικές της εκάστοτε κυβέρνησης.
Φυσικά το άσυλο, μόνιμο αγκάθι του συστήματος και σπίθα της αμφισβήτησης, δεν μένει αδιάβλητο αλλά καταπατάται προς όφελος των επιχειρήσεων, της αγοράς εργασίας και των ιδιωτικών πανεπιστήμιων. Μέσα σ’αυτόν τον νόμο επιχειρείται στην ουσία και η κατάργησή του αφού πλέον καταστρατηγείται για τις ανάγκες της αγοράς και την εξασφάλιση του συστήματος, δυσχεραίνεται η πρόσβαση των φοιτητών σε αυτό και παράλληλα διευκολύνεται η πρόσβαση των δυνάμεων καταστολής .
Μια άλλη πτυχή του νόμου πλαίσιο είναι η λεγόμενη «βιβλιοκάρτα» (λίστα συγγραμμάτων) που προβλέπει ότι ο κάθε φοιτητής καλείται να επιλέξει στο κάθε μάθημα ποιό σύγγραμμα θα πάρει δωρεάν από μία λίστα που καταρτίζεται από το τμήμα της σχολής του. Τι προβλέπει ο νόμος? Την διάθεση ενός δωρεάν συγγράμματος από μία λίστα που θα καλύπτει κατά το δυνατό μεγαλύτερο κομμάτι της ύλης! Και η υπόλοιπη ύλη? Ε, δε θέλει και πολύ φιλοσοφία... Ένα μικρό δείγμα από τον νόμο: «...αν οι φοιτητές ή οι σπουδαστές επιλέξουν περισσότερα επιλεγόμενα μαθήματα απ’όσα απαιτούνται για την λήψη του πτυχίου, το δικαίωμα δωρεάν προμήθειας και επιλογής συγγραμμάτων δεν επεκτείνεται και στα επιπλέον μαθήματα που επέλεξαν και εξετάστηκαν οι φοιτητές, ακόμη κι αν αυτά υπολογίζονται για την λήψη του πτυχίου.» Περικοπές δηλαδή στον αριθμό των βιβλίων που ήδη διανέμονταν! Και όλο αυτό βέβαια, στο όνομα της μεταρρύθμισης(?). Επίσης αναφέρεται ότι «επιλογή δεύτερου συγγράμματος για το ίδιο μάθημα δεν επιτρέπεται ακόμη κι αν ο φοιτητής ή σπουδαστής δεν επέλεξε κανένα από τα προτεινόμενα διδακτικά συγγράμματα...»
Ακόμα, ο νόμος πλαίσιο επιβάλει στα πανεπιστήμια την εφαρμογή του εσωτερικού κανονισμού για την λειτουργία των ΑΕΙ,
Ο εσωτερικός κανονισμός μεταξύ άλλων, αναφέρει:
  • Υποχρεωτική εφαρμογή αξιολόγησης με βάση τα κριτήρια των επιχειρήσεων
  • Διαγραφή φοιτητών στα 2ν έτη σπουδών
  • Σύσταση 4ετών επιχειρησιακών συμβάσεων με το κράτος
  • Καθιέρωση φοιτητοδικείων
  • Απαγόρευση της χρήσης των πανεπιστημιακών χώρων πέραν των προβλεπομένων
  • Ίδρυση επιτροπής δεοντολόγιας που θα κρίνει τη διαγωγή των πανεπιστημιακών
  • «Φοιτητική μέριμνα» με φοιτητικά δάνεια και ανασφάλιστη ολιγόωρη εργασία εντός του πανεπιστημίου
  • Κατάργηση του δωρεάν συγγράμματος
  • Θέση manager στα πανεπιστήμια

Και όλα αυτά κατοχυρωμένα στο νόμο για τα 4ετή επιχειρησιακά προγράμματα, που θα δεσμεύει το πανεπιστήμιο με απειλή την άρση της χρηματοδότησης.

Αντί λοιπόν να επιχειρείται η διάσωση των δημόσιων πανεπιστημίων από την υποχρηματοδότηση, η κυβέρνηση της ΝΔ, μαζί με τους κολαούζους της, στρώνουν το κόκκινο χαλί στις επιχειρήσεις και τα ιδιωτικά. Οι ταξικοί φραγμοί γίνονται βαθύτεροι τόσο με τη βάση του 10, όσο και με τις διατάξεις θέσπισης ανώτατου ορίου σπουδών. Τα πτυχία διασπούνται και φτωχαίνουν, χάνοντας την αξία τους και εμποδίζοντας οποιαδήποτε συλλογική διεκδίση.
Τα παραπάνω αποτελούν επιστέγασμα του παλιότερου νόμου της αξιολόγησης που κατατάσσει σχολές και φοιτητές σε κατηγορίες άξιων και ανάξιων δημόσιας χρηματοδότησης.
Έχει όμως ενδιαφέρον να δούμε ποιός θα κάνει αυτήν την αξιολόγηση και με τι κριτήρια θα την κάνει. Ένα μικρό δείγμα του ποιός, είναι η συμμετοχή του ΣΕΒ (σύλλογος Ελλήνων βιομηχάνων) στην αξιολόγηση ενώ χαρακτηριστικά αποτελέσματα της ολοκλήρωσης της διαδικασίας σε 5 τμήματα (ΑΕΙ κ ΤΕΙ) έδειξαν ότι καλώς αξιολογούμενα πανεπιστήμια είναι τα πιο εντατικοποιημένα, τα αποστειρωμένα από συνδικαλιστική δραστηριότητα και αυτά που κάνουν έρευνα για το συμφέρον της αγοράς. Τα «κακώς» αξιολογούμενα πανεπιστήμια που δεν πληρούν αυτές τις προδιαγραφές, θα τιμωρούνται με άρση της κρατικής χρηματοδότησης.
Είναι φανερό ότι το μόνο που δεν επιχειρείται είναι η βελτίωση συνολικά της παιδείας, αλλά η καταστρατήγηση της προς όφελος της αγοράς.
Σ’αυτήν την αξιολόγηση εμείς απαντάμε με φοιτητικό και εργατικό έλεγχο που θα στηρίζεται σε αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες και όχι σε εκπροσώπους.
Στόχος όμως της κυβέρνησης δεν είναι μόνο η εκπαίδευση, αλλά κυρίως η εργασία. Οι παραπάνω νόμοι είναι σχεδιασμένοι από κεφαλαιοκράτες και μεγαλοεπιχειρηματίες και μόνο τα δικά τους συμφέροντα εξυπηρετούν. Ένας εντατικοποιημένος φοιτητής γίνεται πολύ εύκολα ένας εργαζόμενος-λάστιχο στα χέρια του εργοδότη του. Ένας άνθρωπος που του αφαιρέθηκε το δικαίωμα της αμφισβήτησης δύσκολα θα συγκρουστεί και θα αγωνιστεί για το δικό του συμφέρον. Ένας φοιτητής που έμαθε να ανταγωνίζεται τον συνάδελφο, δύσκολα θα σταθεί αλληλέγγυος στον απεργό, τον μετανάστη, τον αγωνιζόμενο φοιτητή.

Η κυβέρνηση μέσα στο καλοκαίρι προχώρησε στην «ανωτατοποίηση» των ΚΕΣ (κέντρο ελεύθερων σπουδών (ΙΕΚ και λοιπά κολέγια)) ανοίγοντας το δρόμο για την εξίσωση με τα ΑΕΙ. Οι συγκεκριμένες ρυθμίσεις δεν έπεσαν από τον ουρανό. Υπήρξαν το αποτέλεσμα τροπολογίας που κατατέθηκε τον Ιανουάριο του 2004 στο ευρωκοινοβούλιο από τον τότε ευρωβουλευτή της ΝΔ Κωστή Χατζηδάκη. Στην προσωπική του ιστοσελίδα προβάλει την υιοθέτηση του διαβήματος του σαν μεγάλη επιτυχία. Ιδιωτικοποίηση λοιπόν της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης παρά το ότι το φοιτητικό κίνημα εμπόδισε την αναθεώρηση του άρθρου 16! Δεν είναι τυχαίο που αυτή τη χρόνια έμεινε έκτος σχολών το 43% των μαθητών αφού δεν μπόρεσε να περάσει τον φραγμό της βάσης του 10 (που ακριβώς αυτό εξυπηρετούσε πάντα, τον εξαναγκασμό της νεολαίας να στρέφεται στα ΚΕΣ για να αγοράσει ένα πτυχίο)... Οι δηλώσεις του πρώην δαπήτη υπουργού της ΝΔ ήταν ξεκάθαρες: Η δημόσια παιδεία δεν έχει περιθώρια βελτίωσης και η μόνη λύση είναι να δεχθεί το σοκ της ίδρυσης ιδιωτικών!
Το χειρότερο είναι ότι αφού απέτυχε να προωθήσει τη συνταγματική αναθεώρηση που θα επέτρεπε αυτόν τον κερδοσκοπικό εκφυλισμό της ανώτατης εκπαίδευσης, τώρα αναζητεί τρόπους παραβίασης του Συντάγματος! Μιλάει για διασταλτική ερμηνεία και καθιστά προφανές ότι θα αποπειραθεί να περάσει με νόμους αυτό που απέτυχε να περάσει με την συνταγματική αναθεώρηση πράγμα που είναι εξόφθαλμα παράνομο.
Παράλληλα, ο νόμος για την έρευνα περιγράφει με τον πλέον γλαφυρό τρόπο το πώς εκπρόσωποι των βιομηχανιών καθορίζουν το αντικείμενο της έρευνας και ο νόμος για τα μεταπτυχιακά επισημοποιεί πανηγυρικά τα δίδακτρα καθώς και τον καθορισμό των αντικειμένων μελέτης από ειδικές επιτροπές στις οποίες θα συμμετέχουν «εξέχοντα» πρόσωπα της επιχειρηματικής κοινότητας.

Όταν εμείς θέλουμε καλύτερη παιδεία, αυτοί θέλουν στρατιωτάκια, όταν εμείς ζητάμε δουλειά με αποδοχές, αυτοί θέλουν απολύσεις και 700 ευρώ το μήνα, όταν εμείς αγωνιζόμαστε, αυτοί μας χτυπάνε και μας σκοτώνουν.
Η απάντηση μας στα πανεπιστήμια, σε όλα όσα ετοιμάζουν για μας χωρίς εμάς είναι η Ενιαία Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση. Η ΕΠΕ απορρίπτει κάθε οικονομικό, ταξικό, εξεταστικό φραγμό στην πρόσβαση στην πανεπιστημιακή παιδεία. Πρόταγμά της είναι η κατάργηση του διαχωρισμού της θεωρητικής από την χειρωνακτική εργασία, που σαν σκοπό έχει την δημιουργία εργαζομένων δύο ταχυτήτων. Η απελευθερωτική γνώση που ζητάμε δεν θα παράγει απλώς εργαζομένους αλλά ολοκληρωμένους ανθρώπους που δεν θα είναι αποκομμένοι από το προϊόν της εργασίας τους. Επίσης ζητάμε ενιαία πτυχία με όλα τα εργασιακά και επαγγελματικά δικαιώματα σ’αυτά. Η υπερεξειδίκευση σε προπτυχιακό επίπεδο θέλει αποφοίτους με περιορισμένο γνωστικό πεδίο, ελαστικούς και εύχρηστους για τις ανάγκες της αγοράς. Κόντρα στα πλέον νομοθετικά θεσμοθετημένα επί πληρωμή μεταπτυχιακά, διεκδικούμε πλήρη αναγνώριση των διδακτορικών εργασιών ως παραγωγή εργασίας με πλήρη ασφάλιση και μισθό. Διεκδικούμε έρευνα για τις κοινωνικές ανάγκες και όχι για τις ανάγκες των πολυεθνικών. Σε αντίθεση με τον καριερισμό και την ανταγωνιστικότητα προκρίνουμε σαν απάντηση στην προσπάθεια συρρίκνωσης των εργασιακών δικαιωμάτων και κατακτήσεων, τους συλλογικούς μαχητικούς αγώνες.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:

  • Ενιαία Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση δημόσια και δωρεάν για όλους
  • Πλήρη παροχή δωρεάν συγγραμμάτων- κάτω τα χέρια από τα δωρεάν βιβλία
  • Κανείς εκπρόσωπος σε ομάδα αξιολόγησης – Μαζικός και συνολικός φοιτητικός έλεγχος
  • Κατάργηση των ΚΕΣ - κέντρων παραπαιδείας
  • Πλήρη διασφάλιση του ασύλου
  • Έρευνα για τις κοινωνικές ανάγκες- καμία δέσμευση υπέρ της κερδοφορίας των επιχειρήσεων
  • Ανατροπή του νόμου της αξιολόγησης (κατηγοριοποίησης των σχολών)
  • Ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών
  • Πλήρη δωρεάν φοιτητική μέριμνα (σίτιση-στέγαση) για όλους, με κρατική χρηματοδότηση
  • Σύσταση σωματίου βιοεπιστημόνων με ταξικά χαρακτηριστικά για την προάσπιση των συμφερόντων μας, και συντονισμό με τα άλλα βιολογικά
  • Λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους μόνιμη και σταθερή για πλήρη ασφάλιση
  • Άμεση κατάργηση του εκτρώματος νόμου του ασφαλιστικού
  • 1400 ευρώ για όλο τον λαό
  • 5ήμερο 6ωρο 30ωρο
  • Κατάργηση της εργατικής εισφοράς, να πληρώνουν κράτος και εργοδότες
  • Πλήρης ασφαλιστική κάλυψη για όλους
  • Άμεση απόσυρση όλων των διώξεων κατά της συνδικαλιστικής δράσης (συμπεριλαμβανομένων και των συλληφθέντων με τον τρομονόμο στη Λάρισα)

ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ:

  • Παράσταση διαμαρτυρίας σε συνέλευση τμήματος που θα οριστεί με βάση τα φοιτητικά θέματα
  • Μαζική παράσταση στην επόμενη σύγκλητο του ΔΠΘ με έξοδα του συλλόγου
  • Συμμετοχή στις πανεργατικές κινητοποιήσεις στις 02/04
  • Νέα γενική συνέλευση στις 06/04



ΟΛΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ