Εδώ και χρόνια η παιδεία, η εργασία και τα κινήματα βρίσκονται στο στόχαστρο της εκάστοτε κυβέρνησης. Κάθε φορά τα νομοθετήματα της προηγούμενης κυβέρνησης χρησιμοποιούνται σαν σκαλωσιές για την δημιουργία ακόμα πιο σύνθετων και αντιδραστικών νομοθεσιών. Ήδη από την Ν.Δ. έχουμε την ψήφιση του νέου νόμου πλαίσιο για την λειτουργία της τριτοβάθμιας, παρά τις αντιδράσεις σύσσωμης της εκπαιδευτικής κοινότητας, ενώ επιπλέον είχαν ξεκινήσει προσπάθειες για την αναθεώρηση του άρθρου 16, με σκοπό την δημιουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων. Τις κινήσεις αυτές αναλαμβάνει τώρα να προωθήσει και να εξελίξει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. σύμφωνα και με τις δηλώσεις της νέας υπουργού παιδείας ¨η παιδεία είναι η μητέρα όλων των μαχών¨.
Όλες αυτές οι κινήσεις γίνονται σύμφωνα με τις επιταγές της ευρωπαϊκής ένωσης και ο απώτερος σκοπός των κινήσεων αυτών είναι η επιχειρηματικοποίηση της εκπαίδευσης στον βωμό του κέρδους και της βιομηχανίας. Στο προσκήνιο των αλλαγών βρίσκονται όχι οι κοινωνικές ανάγκες, αλλά οι ανάγκες του χρηματιστηρίου. Παράλληλα η αξία των πτυχίων υποβαθμίζεται συνεχώς και το εργασιακό μέλλον δυσχεραίνεται μέσω αντεργατικών ρυθμίσεων. Είναι πρόσφατη η ψήφιση του νέου νόμου για το ασφαλιστικό (που ψηφίστηκε από την Ν.Δ. αλλά ήταν σχέδιο του ΠΑ.ΣΟ.Κ.) που αποδεικνύει την στοχοθεσία και τις προθέσεις των κυβερνήσεων για τον τομέα της εργασίας.
Φυσικά οι επιθέσεις δεν εστιάζονται μόνο στον τομέα της νομοθεσίας, η καταστολή των αγώνων είναι και αυτή ένα μέτωπο που ανοίγουν οι κυβερνήσεις όταν οι προθέσεις τους αμφισβητούνται. Όλοι θυμούνται την καταστολή που έχουν δεχτεί οι φοιτητικοί και μαθητικοί αγώνες του Μάη-Ιούνη 2006, Γενάρη-Φλεβάρη 2008, οι αγώνες των συνταξιούχων και εκπαιδευτικών, ενώ αξέχαστη είναι και η δολοφονία του Γρηγορόπολου τον περασμένο Δεκέμβρη, αδιαμφισβήτητη απόρροια της γενικότερης καταστολής στην κοινωνία. Οι φοιτητικοί αγώνες έχουν σημαδευτεί όχι μόνο από τη βία της αστυνομίας (και κατ’ επέκταση της κάθε κυβέρνησης και αντιπολίτευσης), αλλά και από μηνύσεις σε βάρος φοιτητών που υπερασπίζονταν αποφάσεις γενικών συνελεύσεων. Σε λίγο καιρό θα πραγματοποιηθεί η δίκη των 6 φοιτητών του πολυτεχνείου Ξάνθης τους οποίους βαραίνει η μήνυση του καθηγητή Καραμπίνη.
Η απάντηση των άλλων παρατάξεων σε όλα τα παραπάνω και σε όλα όσα βαραίνουν τη ζωή μας είναι στην καλύτερη περίπτωση η παθητική στάση, ενώ πολλές φορές δρουν και οι ίδιες στην προώθηση αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων. Η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ έχουν δράσει ανασταλτικά στο φοιτητικό κίνημα εμποδίζοντας πολλές φορές μέχρι και γενικές συνελεύσεις, ενώ τώρα οι παραπάνω παρατάξεις μαζί με την ΠΚΣ κινούν διαδικασίες για την διεξαγωγή της ΕΦΕΕ με σκοπό την εγκαθίδρυση ενός επίσημου συνομιλητή της κυβέρνησης που θα αποτελέσει ένα ακόμη εμπόδιο του φοιτητικού κινήματος, κάθώς θα εξυπηρετεί κυβερνητικά συμφέροντα και όχι τις ανάγκες των φοιτητών.
Η απάντηση της ΕΑΑΚ για την τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι η ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση δημόσια και δωρεάν για όλους, με το κάθε επιστημονικό πεδίο να χορηγεί στους αποφοίτους του ένα ισχυρό πτυχίο με όλα τα εργασιακά δικαιώματα εξασφαλισμένα. Καμία ποινικοποίηση των φοιτητικών και εργατικών αγώνων. Την λύση στα προβλήματα μας δεν θα δώσει κανένας άλλος εκτός από εμάς, και κανένα όργανο δεν θα βοηθήσει στη λύση τους καλύτερα από την γενική συνέλευση.
ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΜΟΡΙΑΚΗΣ
ΣΤΙΣ 21/10/2009
