Τετάρτη 05/05/2010...Πανελλαδικός ξεσηκωμός. Μια από τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις των τελευταίων δεκαετιών. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι ανάμεσα τους εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, φοιτητές, παιδιά πλημμύρισαν τους δρόμους της Αθήνας και όχι μόνο. Σε μια άνευ προηγουμένου επίθεση στα δικαιώματα τους, οι εργαζόμενοι απαντούν μαζικά και αλληλέγγυα. Υπήρχαν άνθρωποι που συμμετείχαν για πρώτη φορά ενεργά στον αγώνα και θα υπάρξουν κι άλλοι. Οι τσέπες αδειάζουν. Ο κόσμος ξυπνάει. Πετσόκομμα μισθών και επιδομάτων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, αύξηση έμμεσων φόρων, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, απελευθέρωση ομαδικών απολύσεων, περεταίρω αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης ...Τί άλλο χρειαζόμαστε για να πεισθούμε ότι πρέπει να ενταθεί η αντίδρασή μας; Δεν μπορούν οι εργαζόμενοι να δουλεύουν απ'το πρωί μέχρι το βράδυ για μια ολόκληρη ζωή για να εξυπηρετήσουν τον καπιταλισμό και να δώσουν λύση στα αδιέξοδά του. Όσο θα κλιμακώνεται η επίθεση τους θα κλιμακώνεται και η απάντησή μας. Μια απάντηση με κύριο πρόσταγμα την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών μας και όχι των αναγκών της αγοράς.
Και όμως...αντί να νιώθουμε δυνατοί μετά από μια τέτοια πορεία, νιώθουμε παγωμένοι. Και αυτό λόγω του τραγικού θανάτου των τριών εργαζομένων της Marfin,τριών αθώων ανθρώπων, τριών συμμάχων...Φονική ανευθυνότητα;, διεστραμμένη μοχθηρία; , δόλιος σχεδιασμός; , προβοκάτσια με σκοπό την επισκίαση των κινητοποιήσεων και των πολιτικών τους διαστάσεων; Ανεξάρτητα από το κίνητρο, ο αυτουργός καθίσταται αυτόματα εχθρός του κινήματος και δεν έχει καμία σχέση με το συνεχή αγώνα για ανατροπή της εξουσίας της αγοράς και τη δικαίωση των εργαζομένων. Δεν έχει καμία σχέση με τους ανθρώπους που νιώθουν την αδικία και βγαίνουν στο δρόμο για να φωνάξουν και να παλέψουν με το μόνο όπλο που τους έχει απομείνει. Σκοπός μέσα από τις διαδηλώσεις είναι να καταγγείλουμε τη βία που ασκεί το σύστημα και οι εκπρόσωποί του. Γιατί βία είναι τα νέα οικονομικά μέτρα, βία είναι και το καθεστώς τρομοκρατίας που είχε διαμορφώσει ο "κύριος" Βγενόπουλος, εκβιάζοντας με απόλυση όποιον τολμούσε να απεργήσει και να σταθεί εμπόδιο στο συνεχές κέρδος του. ΝΑΙ. ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΥΜΕ ΤΗ ΒΙΑ. Πώς μπορούμε να τη δεχόμαστε λοιπόν μέσα στο κίνημα; Γιατί άλλο η ανοχή απέναντι σε διαφορετικές απόψεις και άλλο η ανοχή απέναντι στο έγκλημα όποια ιδεολογία κι αν κρύβεται πίσω από αυτό. Εμείς πρέπει να περιφρουρήσουμε τους αγώνες μας!
Το να σταματήσουμε τις κινητοποιήσεις δεν είναι λύση. Ίσα ίσα ΤΩΡΑ είναι που πρέπει να ενταθούν. Δεν θα πληρώσουμε εμείς τα σπασμένα της κρίσης. Κανείς δεν θα μας αφαιρέσει το δικαίωμα να διεκδικούμε. ΕΓΩ,ΕΣΥ,ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ, είμαστε οι μελλοντικοί εργαζόμενοι. Αυτοί που θα νιώσουμε την κρίση περισσότερο απ' όλους. Αυτοί που θα αναγκαστούμε να κάνουμε εκπτώσεις στα όνειρα μας. Το θέλουμε αυτό; ΟΧΙ! Στεκόμαστε δίπλα στο εργατικό κίνημα με συντροφικότητα και αλληλεγγύη. Οργανωνόμαστε με συνεχείς κινητοποιήσεις. Δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε παρά μόνο να κερδίσουμε. ΟΛΟΙ ΣΕ ΕΠΙΦΥΛΑΚΗ ΓΙΑ ΝΕΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ!
ΑΕΡΑΣ – ΕΑΑΚ
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΡΑΦΕΤΑΙ ΜΕ ΑΝΥΠΑΚΟΗ
