Λίγο πριν από τις διακοπές του Πάσχα, τους συμφοιτητές μας που μένουν στα
ξενοδοχεία της πόλης που λειτουργούν ως φοιτητικές εστίες, τους περίμενε μια
δυσάρεστη έκπληξη. Χωρίς καμία
προειδοποίηση, ενημερώθηκαν ότι, κακήν κακώς, θα πρέπει να εγκαταλείψουν τα
δωμάτιά τους για αυτό το διάστημα των δυο εβδομάδων.
Θα ήταν ψέμα να πούμε ότι αυτό το σκηνικό δεν το έχουμε ξαναδεί. Πολλές
φορές στο παρελθόν οι ξενοδόχοι έχουν
πετάξει έξω τους φοιτητές από τα δωμάτια κατά τη διάρκεια των διακοπών
ώστε να μην χάνουν και το high season των Χριστουγέννων ή του καλοκαιριού,
αποδεικνύοντας ξανά και ξανά πως για αυτούς , όπως και για κάθε επιχείρηση,
πρώτη προτεραιότητα είναι το κέρδος και όχι οι ανάγκες των φοιτητών.
Αυτή τη φορά τα πράγματα όμως είναι ποιοτικά διαφορετικά. Δεν πρόκειται, δηλαδή, για ακόμα ένα περιστατικό αυθαιρεσίας των
ξενοδόχων αλλά το ίδιο το Πανεπιστήμιο με τη δικαιολογία της μειώμενης χρηματόδοτησης
επέλεξε να κόψει το κονδύλιο των εστιών αλλά και της σίτισης για το χρονικό
διάστημα των διακοπών. Έτσι με ένα σμπάρο, δυο τρυγόνια βολεύτηκαν και οι
ξενοδόχοι. Σε κάθε περίπτωση αυτοί που πλήγονται είναι
οι ίδιοι οι φοιτητές, και μάλιστα οι
οικονομικά ασθενέστεροι, που αδυνατούν να φύγουν από τη πόλη κατά τη διάρκεια
των διακοπών, είτε γιατί εργάζονται είτε γιατί οι οικογένειες τους μένουν
μακρυά, συχνά και σε άλλη χώρα, με αποτέλεσμα στη κυριολέξια τώρα να πετάγονται
στο δρόμο.
Είναι φυσικό, όμως ότι σε ένα
Πανεπιστήμιο, όπως η Ιατρική που η χρηματοδότησή της έχει μειωθεί απο τις 160.000 στις 40.000 €, και για το οποίο οι φοιτητές μόνο κοστολογούνται, το πρώτο πράγμα που θυσιάζεται στο βωμό
του «ρεαλισμού», της υγιούς ανταγωνιστικότητας και της λειτουργίας των
Πανεπιστημίων με κριτήρια εσόδων και εξόδων , είναι η φοιτική μέριμνα (βλ. σίτιση, στέγαση,
λεωφορεία). Η φοιτική μέριμνα που παρόλες τις μειωμένες παροχές και την
χείριστη ποιότητα, εξακολουθούμε να την πληρώνουμε χρυσή στον Χούτο των εστιών
και στα ξενοδοχεία της Αλεξανδρούπολης.
Εμείς σε αυτό το σημείο δεν
μπορούμε να κάτσουμε να μας παίρνουν πίσω ένα ένα όλα όσα χρειάζομαστε. Αντίθετα, στο τώρα, πρέπει
να βγουν οι δικές μας ανάγκες μπροστά κόντρα στις λογικές της υποταγής, της
αναμονής και τελικά του συμβιβασμού με
το τίποτα. Κόντρα στην πολιτική και αυτής της κυβέρνησης, που και αυτή επιλέγει
ξεκάθαρα το ξεπέρασμα της κρίσης εις βάρος των Πανεπιστημιών, των σχολείων, των
νοσοκομείων, υπογράφοντας ένα νέο μνημόνιο, εμείς πρέπει να βγούμε και να πούμε
οτι οι ανάγκες μας δεν ζυγίζονται. Ότι στο σήμερα διεκδικούμε λεφτά για τις ανάγκες μας, διεκδικούμε να χτιστούν δημόσιες εστίες και
λέσχες σίτισης που τόσα χρόνια θα μπορούσαν να είχαν χτιστεί δεκαπλάσιες με
τα λεφτα που πληρώνει το κράτος στους ιδιώτες. Διεκδικούμε σίτιση
και στέγαση για όλους τους φοιτητές. Δεν θυσίαζουμε τίποτα από όλα αυτά που δικαιούμαστε, από όλα αυτά που
χρειαζόμαστε για να σωθούν οι τράπεζίτες και οι εφοπλιστές, για να σωθεί το
χρεωκοπημένο συστημά τους.
Πρώτα από όλα όμως φωνάζουμε κάτω τα χέρια από τους συμφοιτητές μας στις
εστίες!
Α.Ε.Ρ.Α.Σ-Ε.Α.Α.Κ
