Να πάρουμε το μέρος των αναγκών μας…

Με το ξεκίνηµα της νέας ακαδηµαϊκής χρονιάς γίναµε όλοι µάρτυρες της εφαρµογής µίας πτυχής του νέου νόµου πλαισίου. Το µέτρο αυτό προβλέπει ότι ο κάθε φοιτητής καλείται να επιλέξει στο κάθε µάθηµα πιο σύγγραµµα θα πάρει δωρεάν από µια λίστα που καταρτίζεται από το τµήµα της σχολής του. Τι προβλέπει ο νόμος; Την διάθεση ενός δωρεάν συγγράματος από μια λίστα που θα καλύπτει κατά το δυνατό μεγαλύτερο κομμάτι της ύλης! Και η υπόλοιπη ύλη; Ε, δε θέλει και πολλή φιλοσοφία… Ένα μικρό δείγμα από το νόμο: «…αν οι φοιτητές ή σπουδαστές επιλέξουν περισσότερα επιλεγόμενα μαθήματα από όσα απαιτούνται για τη λήψη του πτυχίου, το δικαίωμα δωρεάν προμήθειας και επιλογής συγγραμμάτων δεν επεκτείνεται και στα επιπλέον μαθήματα που επέλεξαν κι εξετάστηκαν οι φοιτητές, ακόμη και αν αυτά υπολογίζονται για τη λήψη του πτυχίου.» Περικοπές δηλαδή στον αριθμό των βιβλίων που ήδη διανέμονταν! Κι όλο αυτό βέβαια στο όνομα της μεταρρύθμισης(;) Επίσης αναφέρεται ότι «Επιλογή δεύτερου συγγράμματος για το ίδιο μάθημα δεν επιτρέπεται ακόμη και αν ο φοιτητής ή σπουδαστής δεν επέλεξε κανένα από τα προτεινόμενα διδακτικά συγγράμματα…»

Επιπλέον η κυβέρνηση µέσα στο καλοκαίρι προχώρησε στην «ανωτατοποίηση» των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών (ΙΕΚ και λοιπά κολλέγια) εξισώνοντας τα µε τα ΑΕΙ. Οι συγκεκριμένες ρυθμίσεις δεν έπεσαν από τον ουρανό. Υπήρξαν το αποτέλεσμα τροπολογίας που κατατέθηκε τον Ιανουάριο του 2004 στο Ευρωκοινοβούλιο απ' τον τότε ευρωβουλευτή της Ν.Δ. Κωστή Χατζηδάκη. Στην προσωπική του ιστοσελίδα, ο νυν υπουργός Μεταφορών προβάλλει την υιοθέτηση του διαβήματός του σαν μεγάλη επιτυχία. Ιδιωτικοποίηση,λοιπόν, της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης παρά το ότι το φοιτητικό κίνημα ανέτρεψε την αναθεώρηση του άρθρου 16! Δεν είναι τυχαίο που αυτή τη χρονιά έμεινε εκτός σχολών το 43% (!) των μαθητών αφού δεν μπόρεσε να περάσει το φραγμό της βάσης του 10 (που ακριβώς αυτό εξυπηρετούσε πάντα, τον εξαναγκασμό της νεολαίας να στρέφεται στα ΚΕΣ για να αγοράσει ένα πτυχίο)…

Τα ΚΕΣ και η βιβλιοκάρτα αποτελούν πτυχές µίας συνολικότερης εκπαιδευτικής µεταρρύθµισης η οποία στόχο έχει να µετατρέψει το πανεπιστήµιο σε επιχείρηση. Αναγκάζει τις σχολές να λειτουργούν με μη κρατική χρηματοδότηση εξυπηρετώντας τις επιχειρήσεις και όχι τις κοινωνικές ανάγκες και ευαγγελίζεται την πειθάρχηση των φοιτητών πλήττωντας το άσυλο, συστήνωντας φοιτητοδικεία, θέτοντας ανώτατο όριο σπουδών και ελάχιστο όριο στις διδακτικές ώρες τις 13 βδομάδες! Τις διαθέσεις τους έδειξαν ήδη στην ξάνθη, βάζοντας κάμερες στο αμφιθέατρο των ηλεκτρολόγων στην πολυτεχνική σχολή,καθώς και στην κομοτηνή όταν σε επίσκεψη του Καρολου Παπούλια στο πανεπιστήμιο εισέβαλε για την ασφάλεια του … η στρατονομία!

Με τη συναίνεση της αντιπολίτευσης, θίγουν τα ασφαλιστικά δικαιώµατα των εργαζοµένων, πλήττουν τους εργαζόµενους συνολικά µέσω των νέων φορολογικών µέτρων και οδηγούν σε ιδιωτικοποίηση όλες τις µεγάλες δηµόσιες επιχειρήσεις (βλέπε ΟΤΕ, ΟΣΕ, Ολυµπιακή) µε ότι συνέπεια έχει αυτό για τους εργαζοµένους των επιχειρήσεων αυτών, αλλά και την ποιότητα και το κόστος των υπηρεσιών τους.

Εμείς δε θα γίνουμε οι πειθαρχημένοι εργαζόμενοι που θα δουλεύουν ανασφάλιστοι για 700 ευρώ! Η απάντηση µας σε όλα αυτά πρέπει να ναι ένα µαζικό ενιαίο διεκδικητικό φοιτητικό κίνηµα, που θα βασίζεται αποκλειστικά σε γενικές συνελεύσεις και αµεσοδηµοκρατικές διαδικασίες, συνδεόµενο

µε όλα τα πληττώμενα κοινωνικά στρώματα. Παλεύουμε για ένα πανεπιστήµιο που θα εξυπηρετεί τις ανάγκες της κοινωνίας, µε ελεύθερη πρόσβαση για όλο το λαό, παρέχοντας ενιαία πτυχία που θα κατοχυρώνουν τα εργασιακά και επαγγελµατικά δικαιώµατα των αποφοίτων, αποκλειστικά δηµόσιο και δωρεάν, απαλλαγµένο από οποιοδήποτε ταξικό φραγµό.