Την ίδια στιγμή που η νέα κυβέρνηση προσπαθεί να συνάψει καινούργια κοινωνικά συμβόλαια δείχνει να μην καταλαβαίνει τους λόγους που η προηγούμενη κυβέρνηση αποσύρθηκε με συνοπτικές διαδικασίες. Παρά τις φανφάρες των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, ένας λίγο πιο προσεκτικός αναγνώστης των οικονομικών ένθετων των αστικών φυλλάδων μπορεί να δει ότι ακόμα και οι αριθμοί δείχνουν ότι η παγκόσμια κρίση του χρηματοπιστωτικού συστήματος διευρύνεται. Μαζί του καταρρέουν και οι νεοφιλελεύθεροι μύθοι για την αγορά ως τον καλύτερο μηχανισμό κοινωνικής ρύθμισης, οι μύθοι για την αξία του ανταγωνισμού και τη σημασία της «επιχειρηματικότητας». Παρόλο όμως που οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο «αγοράζουν» σε κατάσταση πανικού την μια επιχείρηση μετά την άλλη, επιμένουν στην ίδια πολιτική. Την πολιτική των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων, των ιδιωτικοποιήσεων, της ελαστικής εργασίας, της λιτότητας, της πιο βαθιάς εκμετάλλευσης. Ακόμη, όταν καταφεύγουν στην κρατική παρέμβαση, το κάνουν για να στηρίξουν τις τράπεζες και τις επιχειρήσεις και όχι για να στηρίξουν την εργαζόμενη πλειοψηφία.
Μια εβδομάδα μετά τις βουλευτικές εκλογές αλλά και μερικές μέρες μετά την πραξικοπηματική χορήγηση των 33 αδειών λειτουργίας στα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών από τον Άρη Σπηλιωτόπουλο, οι προθέσεις της κυβέρνησης στο χώρο της εκπαίδευσης γίνονται ξεκάθαρες ενώ η τοποθέτηση της Α. Διαμαντοπούλου στο Υπουργείο Παιδείας, δεν είναι καθόλου τυχαία. Το «πάγωμα» της αδειοδότησης των κολεγίων όχι μόνο δε σημαίνει απόσυρση των αδειών αλλά στρώνει το έδαφος για τη θέσπιση ενός νέου νόμου για τα ΚΕΣ, δήθεν πιο αξιοκρατικού και για τη δημιουργία «δημόσιας αρχής πιστοποίησης και ελέγχου των κολεγίων» για την προώθηση του αντιδραστικού νόμου για την αξιολόγηση. Αν συνυπολογίσει κανείς τη διακηρυκτική τοποθέτηση Παπανδρέου για την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων, καθίσταται σαφές ότι το μέτωπο της εκπαίδευσης παραμένει ενεργό. Την ίδια στιγμή, ο νέος νόμος – πλαίσιο παραμένει ενεργός και επιχειρείται να εφαρμοστούν από διάφορες συγκλήτους και οι διατάξεις του σε σχέση με τους αντιδραστικούς εσωτερικούς κανονισμούς (διαγραφές φοιτητών, ποινικοποίηση καταλήψεων, κατάργηση ασύλου, πιστωτικές μονάδες, αντιδραστικές αλλαγές στο πρόγραμμα σπουδών κλπ). Ταυτόχρονα, το ΠΑΣΟΚ προχωράει στην ανασύσταση του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας και την προκήρυξη του στημένου διαλόγου, για να επιτευχθεί η μεγαλύτερη δυνατή «συναίνεση» στη «μητέρα όλων των μαχών», την παιδεία, όπως δήλωσε και η νέα υπουργός.
Στη χώρα μας η κυβέρνηση της ΝΔ προώθησε μια νέα ταξική φορολογική «μεταρρύθμιση», η οποία έρχεται να «διευρύνει την φορολογική βάση» κυρίως προς τα πιο φτωχά και εξαθλιωμένα στρώματα της κοινωνίας, πιάνοντας το νήμα από την προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τον νόμο του Ρέππα για το ασφαλιστικό. Αφού προώθησε ένα νέο κύμα ιδιωτικοποιήσεων (Ολυμπιακή, ΟΣΕ, ΕΛΤΑ, αεροδρόμια και λιμάνια σε όλη την χώρα, προώθηση των ΣΔΙΤ), άφησε τα … τελευταία (βλ. λιμάνι Πειραιά) στην νέα κυβέρνηση. Η ευθύνη για την ολοκλήρωση των μεταρρυθμίσεων πέρασε σαν σκυτάλη στο ΠΑΣΟΚ αφού η ΝΔ είχε χάσει την νομιμοποίηση να νομοθετεί ιδιαίτερα μετά τα γεγονότα του περασμένου Δεκέμβρη.
Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ, ΟΧΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ
Η ΝΔ μέσα στο προηγούμενο καλοκαίρι προχώρησε στην «ανωτατοποίηση» των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών (ΙΕΚ και λοιπά κολλέγια) εξισώνοντας τα µε τα ΑΕΙ. Οι συγκεκριμένες ρυθμίσεις δεν έπεσαν από τον ουρανό. Υπήρξαν το αποτέλεσμα τροπολογίας που κατατέθηκε τον Ιανουάριο του 2004 στο Ευρωκοινοβούλιο απ' τον τότε ευρωβουλευτή της Ν.Δ. Κωστή Χατζηδάκη. Στην προσωπική του ιστοσελίδα, ο πρώην υπουργός Μεταφορών προβάλλει την υιοθέτηση του διαβήματός του σαν μεγάλη επιτυχία. Ιδιωτικοποίηση, λοιπόν, της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης παρά το ότι το φοιτητικό κίνημα ανέτρεψε την αναθεώρηση του άρθρου 16! Δεν είναι τυχαίο που αυτή τη χρονιά έμεινε εκτός σχολών το 25% των μαθητών αφού δεν μπόρεσε να περάσει το φραγμό της βάσης του 10 (που ακριβώς αυτό εξυπηρετούσε πάντα, τον εξαναγκασμό της νεολαίας να στρέφεται στα ΚΕΣ για να αγοράσει ένα πτυχίο)… Οι δηλώσεις του πρώην δαπίτη υπουργού παιδείας της ΝΔ Ε.Στυλιανίδη ήταν ξεκάθαρες: η δημόσια παιδεία δεν έχει περιθώρια βελτίωσης, και η μόνη λύση είναι να δεχθεί το σοκ της ίδρυσης ιδιωτικών. Και αφού αλλάξει και ο τρόπος εισαγωγής στα πανεπιστήμια όπως εξαγγέλθηκε θα λυθεί και το πρόβλημα για το πώς θα εισέρχονται οι φοιτητές σε τέτοιου είδους ιδιωτικές σχολές.
Ταυτόχρονα το ΠΑΣΟΚ δηλώνει ότι το πρόβλημά του δεν είναι η αναγνωριση των ΚΕΣ αλλά το ότι χρειάζονται πιο διαφανείς διαδικάσίες!
Κύριο επιχείρημα του κυβερνητικού στρατόπεδου την περίοδο της συζήτησης, το οποίο ακούσαμε κατά κόρον από ΔΑΠίτες και ΠΑΣΠίτες, είναι ότι “πρέπει να μπει τάξη στο θολό τοπίο των ΚΕΣ” και η δικαιοδοσία αυτών να μεταφερθεί στο υπ.Παιδείας από το υπ.Ανάπτυξης, ώστε να μπορέσουν να αξιολογηθούν... Από την αρχή όμως έλεγαν ψέματα και ανυπόστατες μεγαλοστομίες...
Η νέα πετριά ήταν θέμα χρόνου να έρθει από το Ευρωπαικό Δικαστήριο... Με απόφασή του ορίζει ότι τα ΚΕΣ (παραρτήματα ξένων Παν/μίων) μπορούν να αξιολογηθούν ΜΟΝΟ από τη χώρα
προέλευσης...Συνεπώς, το ελληνικό κράτος καθόλου χέρι δε μπορεί να βάλει στα ΚΕΣ και να ελέγξει τις διαδικασίες τους και τα επιχειρήματά τους - και τυπικά πλέον - καταρρέουν. Το βασικό χαρακτηριστικό των ΚΕΣ είναι η αναδιάρθρωση, δηλαδή:
Τα γνωστικά αντικείμενα που διδάσκονται κατευθύνονται από την ανάγκη επιχειρήσεων για εξειδικευμένους εργαζόμενους που θα αποφέρουν το μέγιστο δυνατό κέρδος.
Η εξειδίκευση, βασική πτυχή του χαρακτήρα που θέλουν να αποδώσουν στα ΚΕΣ, απειλεί την εκπαίδευση, αφού δεν επιτρέπει στον εργαζόμενο να έχει συνολική αντίληψη του αγαθού που παράγει, και άρα του στερεί την ικανότητα να το διεκδικήσει. Ακόμα χειρότερα, η εξειδίκευση προάγει την έρευνα και τη γνώση προς όφελος των κερδοσκοπικών επιχειρήσεων του κεφαλαίου, ΟΧΙ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ, καθώς οι εξειδικευμένοι εργαζόμενοι έχουν καλύτερο αντίκρισμα στην αγορά εργασίας.
Με αυτήν την έννοια, τα ΚΕΣ πιέζουν προς την αναδιάρθρωση και το δημόσιο πανεπιστήμιο, αφού αξιολογούνται κοινά με βάση της ανάγκες της αγοράς, και αποτελούν ένα ακόμα βήμα προς την ιδιωτικοποίηση της παιδείας.
Οι σπουδές είναι εντατικοποιημένες, οι σπουδαστές δεν έχουν περιθώριο να συνδικαλίζονται. Ο κατακερματισμός της γνώσης που συμβαίνει στα ΚΕΣ οδηγεί τους μελλοντικούς εργαζόμενους να θεωρούν ότι έχουν διαφορετικά συμφέροντα μεταξύ τους, αφού έχουν και διαφορετικά αντικείμενα εργασίας, ΑΠΕΙΛΗ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑ, η οποία κατακερματίζεται λανθασμένα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Και όμως, την ίδια ανεργία θα αντιμετωπίσει ο απόφοιτος των ΚΕΣ με αυτόν του δημόσιου πανεπιστημίου, και υπό τις ίδιες συνθήκες θα κληθεί τελικά να εργασθεί. ΟΛΟΙ έχουμε κοινά συμφέροντα, κοινά οράματα, και ΕΝΩΜΕΝΟΙ, όχι κατακερματισμένοι, θα αγωνιζόμαστε για αυτά.
Ένα δεύτερο απτό παράδειγμα εφαρμογής των νόμων που ψηφίστηκαν και ήρθαμε αντιμέτωποι μ’αυτό είναι το µέτρο αυτό προβλέπει ότι ο κάθε φοιτητής καλείται να επιλέξει στο κάθε µάθηµα ποιο σύγγραµµα θα πάρει δωρεάν από µια λίστα που καταρτίζεται από το τµήµα της σχολής του. Τι προβλέπει ο νόμος; Την διάθεση ενός δωρεάν συγγράματος από μια λίστα που θα καλύπτει κατά το δυνατό μεγαλύτερο κομμάτι της ύλης! Και η υπόλοιπη ύλη; Ε, δε θέλει και πολλή φιλοσοφία… Ένα μικρό δείγμα από το νόμο: «…αν οι φοιτητές ή σπουδαστές επιλέξουν περισσότερα επιλεγόμενα μαθήματα από όσα απαιτούνται για τη λήψη του πτυχίου, το δικαίωμα δωρεάν προμήθειας και επιλογής συγγραμμάτων δεν επεκτείνεται και στα επιπλέον μαθήματα που επέλεξαν κι εξετάστηκαν οι φοιτητές, ακόμη και αν αυτά υπολογίζονται για τη λήψη του πτυχίου.» Περικοπές δηλαδή στον αριθμό των βιβλίων που ήδη διανέμονταν! Κι όλο αυτό βέβαια στο όνομα της μεταρρύθμισης(;)
Τα ΚΕΣ και η βιβλιοκάρτα αποτελούν πτυχές µίας συνολικότερης εκπαιδευτικής µεταρρύθµισης η οποία στόχο έχει να µετατρέψει το πανεπιστήμιο σε επιχείρηση. Αναγκάζει τις σχολές να λειτουργούν με μη κρατική χρηματοδότηση εξυπηρετώντας τις επιχειρήσεις και όχι τις κοινωνικές ανάγκες και ευαγγελίζεται την πειθάρχηση των φοιτητών πλήττοντας το άσυλο, συστήνοντας φοιτητοδικεία, θέτοντας ανώτατο όριο σπουδών και ελάχιστο όριο στις διδακτικές ώρες τις 13 βδομάδες! Για μια ακόμη φορά γίνεται προσπάθεια σταδιακής κατάργησης και περιορισμού του ασύλου αποκλειστικά στους χώρους διδασκαλίας και έρευνας. Είναι φυσικό ένας ιδιώτης που θα επενδύσει μελλοντικά τα χρήματα του σε ένα πανεπιστήμιο-επιχείρηση να θέλει να προασπίσει τα συμφέροντα του.
Παράλληλα ο εσωτερικός κανονισμός που εφαρμόζεται μεταξύ άλλων αναφέρει:
• Υποχρεωτική εφαρμογη αξιολόγησης με βάση τα κριτήρια των επιχειρήσεων
• Διαγραφή φοιτητών στα 2ν έτη σπουδών
• Σύσταση 4ετών επιχειρησιακών συμβάσεων με το κράτος
• Καθιέρωση φοιτητοδικείων
• Απαγόρευση της χρήσης των πανεπιστημιακών χώρων πέρα των προβλεπομένων
• Ίδρυση επιτροπής δεοντολογίας που θα κρίνει την διαγωγή των πανεπιστημιακών
• «φοιτητική μέριμνα» με φοιτητικά δάνεια και ανασφάλιστη ολιγόωρη εργασία εντός το πανεπιστημίου
• Κατάργηση του δωρεάν συγγράματος
• Θέση manager στα πανεπιστήμια
Και όλα αυτά κατοχυρωμένα στον νόμο για τα 4ετή επιχειρησιακά προγράμματα, που θα δεσμεύει το πανεπιστήμιο με απειλή την άρση της χρηματοδότησης.
Παράλληλα ο νόμος για την έρευνα περιγράφει με τον πλέον γλαφυρό τρόπο το πώς εκπρόσωποι των βιομηχανιών καθορίζουν το αντικείμενο της έρευνας, και ο νόμος για τα μεταπτυχιακά επισημοποιεί πανηγυρικά τα δίδακτρα, καθώς και τον καθορισμό των αντικειμένων μελέτης από ειδικές επιτροπές στις οποίες θα συμμετέχουν «εξέχοντα» πρόσωπα της επιχειρηματικής κοινότητας.
Σε αυτό το φόντο και πριν ακόμα καλά ανοίξουν οι σχολές τίθεται το ζήτημα της διεξαγωγής του Πανσπουδαστικού Συνεδρίου για τη συγκρότηση της Εθνικής Φοιτητικής Ένωσης Ελλάδος (ενός οργάνου που εδώ και δεκαπέντε χρόνια παραμένει ανενεργό) τέσσερις μόλις μέρες μετά τις βουλευτικές εκλογές. Η συναίνεση όλων των καθεστωτικών δυνάμεων για το ζήτημα και η βιασύνη τους για επίσπευση των διαδικασιών σε νεκρό πολιτικό χρόνο πριν ακόμα γίνουν οι πρώτες Συνελεύσεις των Συλλόγων, αναδεικνύει σαφείς πολιτικές στοχεύσεις. Το υπουργείο θα προσπαθήσει να βρει έναν προνομιακό συνομιλητή από πλευράς φοιτητών στα πλαίσια του «διαλόγου» και του ΕΣΥΠ, πριν ακόμα τεθούν τα πολιτικά ζητήματα στους συλλόγους. Τέτοιος συνομιλητής σίγουρα δεν είναι οι Γενικές Συνελεύσεις, οι Συντονιστικές Επιτροπές, το Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων , μορφές οργάνωσης που το ίδιο το κίνημα υιοθέτησε, στο πλαίσιο του νικηφόρου αγώνα διαρκείας που διεξάγει τα τελευταία χρόνια.
Στα διαπαραταξιακά μαζέματα για την ανασυγκρότηση της ΕΦΕΕ καμία από τις υπόλοιπες παρατάξεις δεν άρθρωσε πολιτικό λόγο γύρω από αυτή την επιλογή παρά τις εγκλήσεις, ενώ δεν υπήρξε καμία τοποθέτηση σε σχέση με το πολιτικό πλαίσιο και τους όρους διεξαγωγής του Πανσπουδαστικού Συνεδρίου. Με βάση αυτή την πραξικοπηματική πρακτική φάνηκε ότι υπάρχει «από τα πάνω» συμφωνία για να προχωρήσουν εν κρυπτώ και άνευ όρων οι διαδικασίες του. Το φοιτητικό κίνημα έχει το δικαίωμα να επιλέγει αυτό τις μορφές οργάνωσης του, ενάντια σε λογικές που θέλουν οι παρατάξεις να αποφασίζουν στο παρασκήνιο στο όνομα των φοιτητών. Θα βρουν μπροστά τους Φοιτητικούς Συλλόγους και τις Γενικές τους Συνελεύσεις για μία νέα νικηφόρα εμφάνιση του κινήματος, ενάντια στις επιδιώξεις της νέας κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, τη συναίνεση της ΝΔ και τις κατευθύνσεις της ΕΕ, που θα θέσουν στο προσκήνιο τις ανάγκες των φοιτητών και της νεολαίας. Εμείς θα παλέψουμε για τη συγκρότηση και έκφραση του φοιτητικού κινήματος στη βάση των αποφάσεων των Γενικών Συνελεύσεων των Φοιτητικών Συλλόγων. Ακυρώνουμε στην πράξη τη συμφωνία σιωπής. Είναι η ώρα να δείξουμε ότι δε χρωστάμε και δε θα δώσουμε περίοδο χάριτος σε κανέναν.
ΠΑΜΕ ΚΟΝΤΡΑ στο ξεπούλημα του δημόσιου πανεπιστημίου, των ακαδημαϊκών ελευθεριών, στην εναρμόνιση των ελληνικών πανεπιστημίων με τις κατάπτυστες συνθήκες της ΕΕ, στους επίδοξους νόμους του ΠαΣοΚ περί «δύο κύκλων σπουδών» (τουτέστιν εξεταστικός φραγμός ανάμεσα στους δύο απαραίτητους κύκλους για την λήψη πτυχίου) και «ανωτατοποίησης», στον νόμο πλαίσιο της ΝΔ, στον μεσαίωνα της ανασφάλιστης εργασιακής περιπλάνησης και στην ποινικοποίηση των εργατικών και φοιτητικών αγώνων.
ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ:
Καμία ποινικοποίηση των αγώνων της νεολαίας με οποιοσδήποτε τρόπο,
Ενιαία Δημόσια και Δωρεάν Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση. Ένα πανεπιστήμιο χωρίς ταξικούς φραγμούς, με ενιαίο κύκλο σπουδών και πτυχίο και μία σχολή ανά επιστημονικό αντικείμενο. Ένα πανεπιστήμιο που διασφαλίζει τα εργασιακά και επαγγελματικά μας δικαιώματα που λειτουργεί υπέρ των κοινωνικών αναγκών και παρέχει ολοκληρωμένη και ουσιαστική γνώση. Απαντηση μας στην πολιτικη του κεφαλαιου για την αναδιαρθρωση της Παιδειας είναι η ΕΝΙΑΙΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ (ΕΠΕ). Αντιδρούμε στον διαχωρισμό τεχνολογικής και θεωρητικής γνώσης (ΤΕΙ-ΑΕΙ) που δημιουργεί αποφοίτους και εργαζόμενους πολλών ταχυτήτων, με διαφοροποιημένα επαγγελματικά δικαιώματα. Αντίθετα απαιτούμε τη σύζευξη θεωρίας-πράξης και ένα πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο με όλα τα εργασιακά-επαγγελματικά δικαιώματα σε αυτό. Επίσης, η ΕΠΕ αναφέρεται στην απαίτησή μας για θεωρητικό υπόβαθρο στις σπουδές και ολοκληρωμένη γενική θεώρηση του γνωστικού αντικειμένου, ώστε ο μελλοντικός εργαζόμενος να κατέχει συνολική γνώση του τρόπου παραγωγής του αντίστοιχου προϊόντος ή υπηρεσίας. Διαφωνούμε με την ειδίκευση στο πτυχίο, που το διασπά σε διαφορετικές κατευθύνσεις και πάλι οδηγεί σε αποφοίτους διαφορετικών ταχυτήτων που δε θα μπορούν να διεκδικήσουν συλλογικά τα δικαιώματά τους. Στις περιπτώσεις όπου εντοπίζεται αναγκαιότητα ειδίκευσης, αυτή θα πρέπει να αποκτάται αργότερα, με έξοδα του εργοδότη και να μην εξαρτάται από αυτήν η διατήρηση του δικαιώματος στην εργασία.
ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ, ΜΕΤΩΠΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ - ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Στον τομέα του εργατικού η ΝΔ μιλησε σε έτοιμο έδαφος για:
• Αύξηση του χρόνου εργασίας
• Αύξηση του απαιτούμενου αριθμού ενσήμων τη στιγμή που οι νέοι εργαζόμενοι δουλεύουν ανασφάλιστοι
• Ενοποίηση των ταμείων για να καλυφθούν (κάποιες από τις) ελλείψεις από τα κλεμμένα
• Μείωση των συντάξεων, περιορισμό των επικουρικών
Και το ΠΑΣΟΚ συμφωνεί ότι το ασφαλιστικό σύστημα παρουσιάζει ελλείμματα.
Δε λέει ότι από ιδρύσεως των ασφαλιστικών ταμείων, τα χρήματα δίνονταν δανεικά και αγύριστα στους εργοδότες για το ‘’καλό’’ της ελληνικής οικονομίας. Για τους ίδιους λόγους τους χαρίζουν χρέη προς τα ασφαλιστικά ταμεία. Λεπτομέρεια: τα χρήματα αυτά είναι δικά σου, καθώς έχουν παρακρατηθεί.
Και προτείνει να αυξήσουν τις εργατικές εισφορές, και να μειώσουν τις συντάξεις, ώστε να μπορούν να συνεχίσουν απρόσκοπτα την κλοπή. Επιπλέον θέλουν να δουλεύουμε περισσότερο, για να μας τιμωρήσουν που δεν κάνουμε παιδιά, παρά τους άθλιους μισθούς, και έχουμε το θράσος να ζούμε περισσότερο.
Και όλα αυτά τη στιγμή που τα κέρδη των επιχειρήσεων αυξάνουν συνεχώς καθώς αυξάνει και ο παγκόσμιος παραγόμενος πλούτος (φτάνει να θρέψει 3 φορές τον πληθυσμό της γης) μας υποχρεώνουν είτε να δουλεύουμε περισσότερο σε μια δουλειά, είτε να δουλεύουμε λίγο σε περισσότερες από μία.
Το καλοκαίρι που μας πέρασε ξεκίνησε η εφαρμογή ενός νέου ασφαλιστικού συστήματος με βάση τον αριθμό μητρώου κοινωνικής ασφάλισης (Α.Μ.Κ.Α) . Σύμφωνα με το σύστημα αυτό ο κάθε ασφαλισμένος θα έχει ένα συγκεκριμένο όριο στην περίθαλψη που θα μπορεί να λάβει, ανάλογα με το πόσες ασφαλιστικές μονάδες θα έχει μαζέψει από τις εισφορές του. Είναι προφανές λοιπόν, πως εάν ο ασφαλισμένος ξεπεράσει τον αριθμό των ασφαλιστικων του μοναδων δεν θα μπορει να λαβει ιατροφαρμακευτική περιθαλψη.
Χαρακτηριστικο παραδειγμα αντεργατικής επίθεσης είναι το κλείσιμο του εργοστασίου κλωστουφαντουργίας ΟΤΤΟ που λειτουργούσε στην Αλεξανδρούπολη . Τον περασμένο χρόνο ο ιδιοκτήτης του εργοστασίου κήρυξε πτώχευση ενώ το εργοστάσιο είχε κέρδος , προσπαθώντας να αποφύγει το κόστος συντήρησης των εργατών και να αποκομίσει μεγαλύτερο κέρδος μεταφέροντας την επιχείρηση κάπου αλλού αποσπώντας και επιδοτήσεις. Το αποτέλεσμα ήταν να μείνουν οι εργαζόμενοι απλήρωτοι 8 μήνες. Έκτοτε οι εργαζόμενοι έχουν καταλάβει το εργοστάσιο και προσπαθούν με κινητοποιήσεις να διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους. Στηρίζουμε τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων του ΟΤΤΟ καθώς και κάθε άλλο σωματείο που δέχεται την επίθεση της εργοδοσίας. Ανάλογα στηρίζουμε τον αγώνα των λιμενεργατών τυ Πειραιά και όλα τα πρωτοβάθμια σωματεία που αγωνίζονται κατά της αντεργατικής επίθεσης.
Ξέρουμε ότι ο δρόμος δεν είναι εύκολος. Κάθε αγώνας εργατικός και φοιτητικός καταστέλλεται από την αστυνομία , το παρακράτος αλλά και από την νομοθεσία. Παράδειγμα είναι ο κουκουλονόμος και ο τρομονόμος που εφαρμόζονται με συνεχής παρακολούθηση από τις κάμερες ασφαλείας , τον έλεγχο ταυτοτήτων των περαστικών , την καταδίκη μαθητών και φοιτητών με την πρόφαση σύστασης ή συμμετοχής σε τρομοκρατική οργάνωση και την επαναφορά του ιδιώνυμου. Ο περιορισμός του ασύλου με σκοπό την κατάργησή του είναι βασική πτυχή της κυβερνητικής πολιτικής για την καταστολή των αγώνων. Το άσυλο είναι η σπίθα της αμφισβήτησης , είναι αυτό που φιλοξενεί τους μαθητικούς , φοιτητικούς και εργατικούς αγώνες και συνεπώς είναι εχθρός αντιεκπαιδευτικών και αντιεργατικών μεταρρυθμίσεων .
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η τρομοκρατική καταστολή και αστυνόμευση στα πλαίσια της εθνικής ασφάλειας… ακόμα και ενάντια στους εξαθλιωμένους. Οι επιχειρήσεις σκούπα, είναι πια μια καθημερινότητα στα κέντρα των μεγάλων πόλεων, οι επιθέσεις στους καταυλισμούς των μεταναστών (Πάτρα) κάτι το συνηθισμένο και η εκμετάλλευση τους από την εργοδοσία κάτι αδιαμφισβήτητο. Καθημερινά τα ΜΜΕ προβάλουν το πρότυπο του μετανάστη – εγκληματία, του μετανάστη που μας παίρνει τις δουλειές και αποτελεί μείζον εθνικό πρόβλημα.
Πατώντας ακριβώς πάνω σε αυτή τη λογική, κυβέρνηση και αντιπολίτευση, με την καθοδήγηση της ευρωπαϊκής ένωσης, προσπαθούν να νομιμοποιήσουν τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης των μεταναστών και την αντιμεταναστευτική πολιτική
Χρόνια τώρα, μετανάστες πεθαίνουν στα ναρκοπέδια του Έβρου (και όχι μόνο) ή αν γλιτώσουν, καταλήγουν στα «υπερσύγχρονα» κέντρα – στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, όπου και κρατούνται εσαεί χωρίς καν πρόσβαση σε περίθαλψη.
.
Η μεταναστευση δεν αποτελει απομονωμενο ζητημα και δεν θα πρεπει να αντιμετωπιζεται με φιλανθρωπικα κριτηρια διοτι αποτελει ένα ταξικο ζητημα και είναι συνυφασμενο με την πολιτικη που ακολουθει το κεφαλαιο. Η λυση συνισταται στην ενταξη των ανθρωπων αυτων στους συλλογικους και εργατικους αγωνες που παρεμποδιζεται με τη βοηθεια ρατσιστικων και ξενοφοβικων στερεοτυπων που επικρατουν και ετσι δεν μπορουμε να αντιληφθουμε την πραγματικη, ταξικη φυση του ζητηματος. Στοχος δεν είναι η διεκδικηση καλυτερων ορων πωλησης της εργατικης δυναμης αλλα η ενωση της εργατικης ταξης κατω από τον αγωνα για την απελευθερωση.
Απαιτούμε αυτά που οι δυνατότητες της εποχής επιτρέπουν και οι ανάγκες μας για μια αξιοπρεπή ζωή απαιτούν:
Δημόσια Δωρεάν Παιδεία, λιγότερη δουλειά –δουλειά για όλους,αξιόπιστη κοινωνική ασφάλιση.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:
• Ενιαία Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση Δημόσια και Δωρεάν για όλους
• Πλήρη παροχή δωρεάν συγγραμάτων – κάτω τα χέρια από τα δωρεάν βιβλία
• Κατάργηση των ΚΕΣ – κέντρων παραπαιδείας
• Πλήρη διασφάλιση το ασύλου και διεύρυνση του σε χώρους δουλειάς και σχολεία
• Έρευνα για τις κοινωνικές ανάγκες – καμία δέσμευση υπέρ της κερδοφορίας των επιχειρήσεων
• Ανατροπή του νόμου της αξιολόγησης- κατηγοριοποίησης των σχολών
• Ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών
• Πλήρη δωρεάν φοιτητική μέριμνα (σίτιση-στέγαση) με κρατική χρηματοδότηση
• Στήριξη του σωματείου βιοεπιστημόνων με ταξικά χαρακτηριστικά για την προάσπιση των συμφερόντων μας, και συντονισμό με τα άλλα βιολογικά
• Λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους μόνιμη και σταθερή με πλήρη ασφάλιση
• Άμεση κατάργηση του εκτρώματος νόμου του ασφαλιστικού
• 1500 ευρώ για όλο το λαό ,5ήμερο 6άωρο 30ώρο
• Κατάργηση της εργατικής εισφοράς, να πληρώνουν κράτος και εργοδότες την ασφάλιση
• Πλήρης ασφαλιστική κάλυψη για όλους.
• Άμεση απόσυρση όλων των διώξεων κατά της συνδικαλιστικής δράσης
ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΟΥΜΕ:
Την αισχρή επίθεση από ΜΜΕ ενάντια στο εργατικό, στο μαθητικό και το φοιτητικό κίνημα
Τους γραφειοκράτες που σαμποτάρουν τα κινήματα
Την στάση του πρύτανη Σιμόπουλου για τη στάση του υπέρ του νόμου – πλαισίου
Την αντιμεταναστευτική πολιτική από κράτος και παρακράτος
ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ:
• Μαζική παράσταση διαμαρτυρίας στην δίκη των έξι συμφοιτητών μας στην Ξάνθη στις 27/10/09
• Παράσταση διαμαρτυρίας σε συνέλευση τμήματος που θα οριστεί με βάση τα φοιτητικά θέματα
• Κινητοποίηση στην φοιτητική λέσχη – Έξω οι εργολαβίες από τις σχολές
• Μαζική παράσταση στην επόμενη σύγκλητο του ΔΠΘ
• Κοινή δράση και συντονισμός με κάθε πρωτοβάθμιο σωματείο, συνδικάτο ή ομοσπονδία ενάντια στην αντεργατική επίθεση
• Κοινή συνέλευση με το σωματείο του ΟΤΤΟ με στόχο την κοινή κινητοποίηση.
o Νέα Γενική Συνέλευση την Τετάρτη 4/11/09
ΕΑΑΚ – ΕΝΤΡΟΠΙΑ
ΟΛΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ
