Ενημέρωση των φοιτητών από την Γενική Συνέλευση του Τμήματος Ιατρικής γύρω από το θέμα του ψηφίσματος του ΣΦΙΑ περί του τρόπου εξέτασης μας και λήψης παρουσιών στα αμφιθέατρα
Ανάμεσα στις άλλες αποφάσεις του Συλλόγου μας που κατατέθηκαν ήταν και το ψήφισμα που αναρτάται δίπλα. Η επιχειρηματολογία μας πέρα από αυτήν που καταγράφεται στο ψήφισμα ήταν η εξής:
1)Οι φοιτητές έχουν το πρώτο λόγο στον τρόπο εξέτασης και διεξαγωγής του μαθήματος καθώς επειδή αυτοί είναι οι αποδέκτες της γνώσης και άρα αυτοί που μπορούν να κρίνουν τι είναι χρήσιμο, τι όχι, ποιος τρόπος διδασκαλίας είναι αποδοτικότερος και πια εξέταση είναι αντικειμενικότερη.
2)Το αν οι φοιτητές παρακολουθούν κάποια διάλεξη ή όχι δείχνει το κατά πόσο τους ωφελεί αυτή η διάλεξη, και σε μεγάλο βαθμό το αν είναι αποτελεσματικός ο καθηγητής στα καθήκοντα του. Όταν η προσέλευση των φοιτητών στις διαλέξεις εξασφαλίζεται με οποιαδήποτε μορφή «πίεσης»/«δελεασμού», τότε δεν γίνεται φανερό το αν το μάθημα είναι αξιόλογο ή όχι, και ο καθηγητής δεν μπαίνει σε διαδικασία βελτίωσης της διδασκαλίας. Αντίθετα, οι όποιες αδυναμίες συγκαλύπτονται.
3)Τα βαθμολογικά μπόνους των παρουσιών δημιουργούν ανισότητες καθώς βάζουν σε χειρότερη μοίρα εκείνους οι οποίοι εργάζονται, εκείνους οι οποίοι κρίνουν ότι σε ορισμένα μαθήματα η διάλεξη δεν είναι ικανοποιητική και προτιμούν να μελετήσουν από το βιβλίο, εκείνους που συμμετέχουν στα όργανα του ΑΕΙ (όπως η Γεν. Συν. Τμήματος), εκείνους οι οποίοι παρακολουθούν κλινικές άλλων ετών, κτλ.
4)Οι παραδόσεις εκ του αμφιθέατρου είναι ακαδημαϊκές διαλέξεις και άρα εξ ορισμού δεν μπορούν να έχουν συγκεκριμένο ακροατήριο ούτε μπορεί να γίνει απογραφή των συμμετεχόντων (ή απόντων) σε αυτές. Δεν είμαστε στο σχολείο, το πανεπιστήμιο πρέπει να έχει την σοβαρότητα που του αρμόζει.
Το ψήφισμα ωστόσο δεν ψηφίστηκε από την Γεν. Συν. Τμήματος, με τους καθηγητές να παραθέτουν τα εξής αντεπιχειρήματα:
1) Ο καθηγητής έχει το δικαίωμα από τον νόμο να εξετάζει όπως θέλει τους φοιτητές του και οι φοιτητές δεν έχουν λόγο σε αυτήν την διαδικασία.
2)Οι καθηγητές δεν γίνεται να κάνουν μαθήματα σε άδεια αμφιθέατρα.
Απαντήσαμε ότι:
1)Κανείς δεν είναι αυθεντία, όλοι πρέπει και οφείλουν να θέτουν τον εαυτό τους υπό κριτική
2)Προφανώς για τα άδεια αμφιθέατρα δεν φταίνε οι φοιτητές, γιατί υπάρχουν και μαθήματα με γεμάτα αμφιθέατρα. Οι φοιτητές θα παρακολουθήσουν το μάθημα που έχει να τους προσφέρει κάτι, άρα για το άδειο αμφιθέατρο ευθύνεται είτε η ποιότητα της διάλεξης, είτε ο γενικότερος φόρτος της εργασίας, είτε η ώρα στην οποία διεξάγεται το μάθημα.
Από τα παραπάνω, φαίνεται ξεκάθαρα ποια επιχειρήματα έχουν ουσία και πια στηρίζονται απλώς σε κατάχρηση εξουσίας. Το γενικότερο πλαίσιο είναι ότι η συνέλευση δεν έκανε δεκτό το αίτημα του ΣΦΙΑ. Ωστόσο, υπάρχουν και εξαιρέσεις. Κάποιοι καθηγητές μας, αντιλαμβανόμενοι ότι το αίτημά μας είναι δίκαιο, και με πίστη στην ικανότητά τους να προσελκύουν κόσμο στο μάθημα τους, πήραν πρωτοβουλία, παρότι δεν είναι αναγκασμένοι, να σταματήσουν να παίρνουν παρουσίες. Έτσι κερδίζουν τον σεβασμό μας, όταν μας αναγνωρίζουν ως ακαδημαϊκούς πολίτες. Πλέον συνάδελφοι, είναι στο χέρι μας να πείσουμε και τους υπόλοιπους.Επίσης, πρέπει να κάνουμε κατανοητό στους πάντες ότι για τον τρόπο διδασκαλίας και εξέτασης έχουμε τον πρώτο λόγο. Να πάρουμε πρωτοβουλίες, να αρχίσουμε να εξετάζουμε και το πρόγραμμα σπουδών πάνω στο οποίο άρχισαν ήδη να γίνονται συζητήσεις.
Και να θυμόμαστε το εξής: όταν έχεις κερδίσει τη μάχη στην επιχειρηματολογία, αλλά την χάνεις επειδή η άλλη πλευρά είναι πιο ισχυρή μέσα στη συνέλευση (31 καθηγητές 15 φοιτητές 2 μέλη ΕΤΕΠ), όταν τα επιχειρήματα της άλλης πλευράς κατά-λήγουν να είναι «εγώ έχω την εξουσία και θα κάνω ότι μου αρέσει», τότε οφείλουμε να θυμόμαστε ποια είναι η δική μας δύναμη. Και αυτή είναι το γεγονός ότι είμαστε πολλοί, ότι αν μαζευτούμε όλοι μαζί, συλλογικά έξω από ένα γραφείο διεκ-δικώντας, η πίεση που ασκούμε είναι τεράστια, και τα αποτελέσματά της εγγυημένα.
ΑΕΡΑΣ - ΕΑΑΚ
