ΚΕΣ
Ο δημοσιος χαρακτηρας της παιδειας εδώ και χρονια στέκεται εμπόδιο στα σχέδια όλων των κυβερνήσεων από την μεταπολίτευση και μετά που πάγια τακτική τους είναι η … εισχώρηση ιδιωτικών συμφερόντων στην παιδεία, προσπάθειες που συνεχίζονται μεχρι και σημερα.
• 1991: Πολυνομοσχεδιο Κοντογιαννοπουλου για το αυταρχικοτερο πλαισιου λειτουργειας ΑΕΙ και ΤΕΙ και την ιδιωτικοποιηση της παιδειας από την κυβέρνηση Μητσοτάκη
• 1998:σύνοδος των υπουργών παιδείας στην Μπολονια, σύγκλιση των χωρών-μελών της ΕΕ στον τομέα της Παιδείας με σπάσιμο των ενιαίων πτυχίων και διαχωρισμό της βασικής εκπαίδευσης σε καταρτίσεις, καθώς και αποσύνδεσή της από επαγγελματικά-εργασιακά δικαιώματα.
• 1998 :νόμος Αρσένη. Έναρξη δημιουργίας πελατείας για τα ιδιωτικά Παν/μια με τη μετατροπή του σχολείου σε εξεταστικό κάτεργο.
• 2001:νομοσχέδιο ΠΑΣΟΚ, γνωστό ως <<ανωτατοποίηση των ΤΕΙ>> (μη σας ξεγελάει ο τίτλος). Πρώτη προσπάθεια εφαρμογής των κατευθύνσεων της Μπολόνια για σπάσιμο του κύκλου σπουδών κατά το πρότυπο Bachelor-Master
• 2005:βάση του 10 επί Γιαννάκου στο ίδιο πνεύμα.
• 2005-2007:Σε εξέλιξη η προσπάθεια αναθεώρησης του άρθρου 16 του συντάγματος που απαγορεύει την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων με τη σύμφωνη γνώμη ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και με αυτόν τον τρόπο ιδιωτικοποίηση της Ανώτατης Εκπαίδευσης.
• 2005:Έρχεται η ευρωπαϊκή οδηγία 36/2005 που πιέζει για εξίσωση των τίτλων των επιχειρήσεων παροχής υπηρεσιών Παιδείας με τα πτυχία των ΑΕΙ-ΤΕΙ.
• 2004-2007:Εκπαιδευτική μεταρρύθμιση της ΝΔ στην ανώτατη εκπαίδευση με καθορισμό των σπουδών σύμφωνα με τις ανάγκες των επιχειρήσεων, manager στα Παν/μια, αυταρχικότερο πλαίσιο λειτουργίας, αγοραία μεταπτυχιακά και έρευνα και διάφορα άλλα συναρπαστικά…
Το φοιτητικό κίνημα όμως καταφέρνει όλα αυτά τα χρόνια να εμποδίζει τις παραπάνω επιθέσεις. Η τελευταία πρόκληση ήρθε από τον πρώην υπουργό Παιδείας, Άρη Σπηλιωτόπουλο, που με διαδικασίες express αναγνώρισε τα κολλέγια 4 μέρες πριν ξεκουμπιστεί από την εξουσία. Το πιο γελοίο είναι οι προϋποθέσεις που τέθηκαν: α)το 10% του διδακτικού προσωπικού να έχει διδακτορικό, τη στιγμή που στα Παν/μια αυτό πρέπει να ισχύει τουλάχιστον για το 75% και β)να έχει ο σχολάρχης κτίριο 300τ.μ.(!) Και το μόνο που είχε να απαντήσει η νέα <<σοσιαλιστική>> κυβέρνηση είναι ότι το ξεπούλημα της Παιδείας έγινε με αδιαφανείς διαδικασίες. Προφανώς σκοπεύουν να μετατρέψουν καλύτερα σε προνόμιο για τους λίγους οικονομικά και κοινωνικά ισχυρούς…
Οι κατευθύνσεις αυτες προέρχονται από τη στρατηγική του κεφαλαίου σε σχέση με την παιδεια ώστε να αναιρέσει τον απελευθερωτικό χαρακτήρα της Παιδείας και να επιτείνει την κερδοφορία του στις πλάτες των εργαζομένων. Προσπαθεί να ελέγξει τις παραγωγικές δυνάμεις, δηλαδή τη γνώσης και την τεχνογνωσία, να τις κατακερματίσει και να τις μετατρέψει σε τυποποιημένες, υπερεξειδικευμένες, άμεσα εφαρμόσιμες στην παραγωγή καταρτίσεις-πακέτα γνώσεων και φυσικά εύκολα προσπελάσιμες από τις εξελίξεις της τεχνολογίας. Ο εκπαιδευόμενος και μελλοντικός εργαζόμενος εξειδικεύεται σε ένα πολύ μικρό μέρος της παραγωγικής διαδικασίας με αποτέλεσμα, να είναι αναλώσιμος, ευέλικτος και εργασιακά ανασφαλής, καθώς λόγω του πολύ περιορισμένου γνωστικού του ορίζοντα δεν μπορεί να έχει αυξημένες απαιτήσεις από τον εργοδότη του. Οι συνεχείς τεχνολογικές εξελίξεις τον αναγκάζουν να επανακαταρτίζεται συνεχώς προκειμένου να διατηρήσει τη δουλειά του και τον ρίχνουν σε έναν φαύλο κύκλο. Ο απόφοιτος κατέχοντας ένα εξειδικευμένο τμήμα γνώσεων μπορεί να εργαστεί πάνω σε ένα περιορισένο γνωστικό αντικείμενο. Όταν ο τρόπος παραγωγής αναβαθμίζεται ο εργαζόμενος απολύεται έχοντας την υποχρέωση να επανακαταρτιστεί εκ νέου και να ξαναμπεί στον αγώνα εύρεσης εργασίας. Ταυτοχρονα δεν μπορεί να διεκδικήσει από κοινού συλλογικές συμβάσεις εργασίας με τους συναδέλφους του, αφού λόγω του διαφορετικής εξειδίκευσης έχει διαφοροποιημένα επαγγελματικά δικαιώματα από αυτούς. Έτσι, υποπίπτει στον ανταγωνισμό διαλέγοντας την ατομική διαπραγμάτευση τον όρων εργασίας. Τέλος, σε μια κοινωνία που τα πάντα μετατρέπονται σε αντικείμενο αγοραπωλησίας, είναι φυσικό το κεφάλαιο να θέλει να βγάλει άμεσα-και όχι μόνο μακροπρόθεσμα-κέρδος από το-εμπόρευμα πλέον-της Παιδείας με την ίδρυση ιδιωτικών κερδοσκοπικών Παν/μίων.
Όλοι οι παραπάνω στρατηγικοί και ζωτικοί για το κεφάλαιο στόχοι στον τομέα της Παιδείας έχουν εκφραστεί με διάφορες επιθέσεις κατά καιρούς, καθώς και με τις βασικές κατευθύνσεις που προάγονται από την ΕΕ και τις κατά τόπους κυβερνήσεις που συνηθίζουμε να αποκαλούμε καπιταλιστική αναδιάρθρωση του Παν/μίου. Αφού ο ηρωικός αγώνας των φοιτητών εμπόδισε την αναθεώρηση του άρθρου 16, δούρειος ίππος για το προχώρημα της αναδιάρθρωσης γίνονται τα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών (ΚΕΣ). Η αναγνώρισή επαγγελματικών δικαιωμάτων στους αποφοίτους αυτών των επιχειρήσεων αποτελεί ευθύ συνταγματικό πραξικόπημα που γίνεται υπό το πρόσχημα ότι δεν είναι ίσα, εφ’ όσον δεν θα μπορούν να εκπονούν μεταπτυχιακά και διδακτορικά, καθώς και δε θα έχουν ακαδημαϊκή αναγνώριση. Προφανώς και αυτό το επιχείρημα είναι απλώς πυροτέχνημα, αφού τα επαγγελματικά δικαιώματα θα είναι απολύτως ισότιμα και θα αναγνωρίζονται στους διαγωνισμούς για κάλυψη θέσεων του δημοσίου (ΑΣΕΠ). Ξεδιπλώνεται πλέον όλος ο βασικός κορμός της πολιτικής τους για δημιουργία ενός ενιαίου μεταλυκειακού χώρου εκπαίδευσης με α)χαμηλής ποιότητας δημόσια εκπαιδευτήρια, ελεύθερες τις επιχειρήσεις να κερδοφορούν, πολυδιάσπαση με αποφοίτους ΑΕΙ-ΤΕΙ-ΙΕΚ-ΚΕΣ που θα παράγει μαζικά ευέλικτο και φθηνό εργατικό δυναμικό και β)έναν ανώτερο κύκλο σπουδών στον οποίο η εισαγωγή θα διέπεται από ποικίλους φραγμούς (εξετάσεις, κλειστός αριθμός εισακτέων, οικονομικοί και συνολικότερα ταξικοί φραγμοί). Αυτός ο κύκλος θα χαρακτηρίζεται από λίγα «κέντρα αριστείας»-όπως τα αποκαλούν και θα παράγει τα μελλοντικά διευθυντικά στελέχη στην παραγωγή. Τέλος, πρέπει να επισημάνουμε 2 πράγματα:
• Η παράταξη της ΝΔ, η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ συμφωνεί απόλυτα με την αναγνώριση των ΚΕΣ. Οι υπόλοιπες καθεστωτικές παρατάξεις (ΠΑΣΠ, ΠΚΣ) διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για την μη αναγνώριση των ΚΕΣ. Όμως οι αναλύσεις τους για το θέμα είναι-όχι τυχαία-επιδερμικές και αποπροσανατολιστικές. Στέκονται μόνο στο οικονομίστικο κομμάτι της υπόθεσης, ότι δηλαδή η Παιδεία θα είναι προϊόν προς εμπορευματική εκμετάλλευση και έτσι συσκοτίζουν το κλίμα. Πρέπει να επισημανθεί ότι τα ΚΕΣ θα πιέζουν και τα δημόσια Παν/μια να εφαρμόσουν τους πυλώνες της αναδιάρθρωσης. Θα συμβαδίζουν πλήρως με τις απαιτήσεις του κεφαλαίου, θα παράγουν υπερειδικευμένους εργαζόμενους, θα είναι αποστειρωμένα από συνδικαλιστική δράση, τα προγράμματα σπουδών τους θα είναι διαμορφωμένα με ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια κτλ… και φυσικά οι απόφοιτοί τους θα έχουν καλύτερη τύχη στην αγορά εργασίας.
• Τόσο καιρό όλος ο συρφετός (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΔΑΠ-ΠΑΣΠ) προέβαλλαν το επιχείρημα ότι τα ΚΕΣ πρέπει να αναγνωριστούν για να υπαχθούν και στους ελεγκτικούς μηχανισμούς του κράτους. Κάτι που το ξέραμε και το ήξεραν-και συνειδητά έλεγαν ψέματα-ότι δεν γίνεται… Και ήταν αναμενόμενη η νέα πετριά από το ΕυρωπαΪκό Δικαστήριο ότι τα ΚΕΣ μπορούν να αξιολογηθούν μόνο από τις χώρες όπου έχουν την έδρα τους τα Παν/μια με τα οποία συνεργάζονται και για το ελληνικό κράτος ο μεγαλύτερος έλεγχος που μπορεί να πραγματοποιήσει είναι να δει αν έχουν ποτισμένα τα παρτέρια στην αυλή…
Απαντηση μας στην πολιτικη του κεφαλαιου για την αναδιαρθρωση της Παιδειας είναι η ΕΝΙΑΙΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ (ΕΠΕ). Αντιδρούμε στον διαχωρισμό τεχνολογικής και θεωρητικής γνώσης (ΤΕΙ-ΑΕΙ) που δημιουργεί αποφοίτους και εργαζόμενους πολλών ταχυτήτων, με διαφοροποιημένα επαγγελματικά δικαιώματα. Αντίθετα απαιτούμε τη σύζευξη θεωρίας-πράξης και ένα πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο με όλα τα εργασιακά-επαγγελματικά δικαιώματα σε αυτό. Επίσης, η ΕΠΕ αναφέρεται στην απαίτησή μας για θεωρητικό υπόβαθρο στις σπουδές και ολοκληρωμένη γενική θεώρηση του γνωστικού αντικειμένου, ώστε ο μελλοντικός εργαζόμενος να κατέχει συνολική γνώση του τρόπου παραγωγής του αντίστοιχου προϊόντος ή υπηρεσίας. Διαφωνούμε με την ειδίκευση στο πτυχίο, που το διασπά σε διαφορετικές κατευθύνσεις και πάλι οδηγεί σε αποφοίτους διαφορετικών ταχυτήτων που δε θα μπορούν να διεκδικήσουν συλλογικά τα δικαιώματά τους. Στις περιπτώσεις όπου εντοπίζεται αναγκαιότητα ειδίκευσης, αυτή θα πρέπει να αποκτάται αργότερα, με έξοδα του εργοδότη και να μην εξαρτάται από αυτήν η διατήρηση του δικαιώματος στην εργασία, όπως συμβαίνει στην ιατρική. Με αυτόν τον τρόπο εξασφαλίζεται σε μεγάλο βαθμό και ο εργαζόμενος αφού ο εργοδότης, έχοντας επενδύσει χρόνο και χρήμα για να τον ειδικεύσει, θα το σκεφτεί 2 φορές για να τον απολύσει.
Η ΕΠΕ είναι εμφανές ότι καταστρέφει τις επιδιώξεις του κεφαλαίου για την καπιταλιστική αναδιάρθρωση του Πανεπιστημίου και την μαζική παραγωγή του νέου τύπου εργαζομένου: μισοκαταρτισμένου, ευέλικτου, αναλώσιμου, απασχολήσιμου, αποκομμένου από κάθε συλλογική διεκδίκηση μέσω αυτού.
Για τα θέματα της Παιδείας διεκδικούμε:
• Ενιαία Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση Δημόσια και Δωρεάν για όλους.
• Ένα πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο με πλήρη εργασιακά-επαγγελματικά δικαιώματα.
• Άμεση απόσυρση του νόμου-πλαισίου, ΚΑΜΙΑ ΕΦΑΡΜΟΓΗ
• Κάτω τα χέρια από το άσυλο-καμία ποινικοποίηση των αγώνων μας
• Καμία αξιολόγηση-κανένας φοιτητής στην εσωτερική αξιολόγηση και μονάδα διασφάλισης ποιότητας.
• Άμεση απόσυρση των νόμων για Έρευνα, Μεταπτυχιακά, ΙΔΒΕ
• Πλήρη κρατική χρηματοδότηση όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης.
• Δημόσια δωρεάν σίτιση, στέγαση για όλους., ανέγερση νέων εστιών, έξω οι ιδιώτες
• Δωρεάν συγγράμματα για όλα τα μαθήματα χωρίς αριθμητικό πλαφόν
• Δωρεάν διανομή φωτοτυπιών σε γραπτή και ηλεκτρονική μορφή, καθώς και κάθε άλλης απαραίτητης υλικοτεχνικής υποδομής (π.χ. στηθοσκόπια)
• Άμεση πρόσληψη μελών ΔΕΠ και βοηθητικού προσωπικού, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης.
• Όχι στην εξατομίκευση των πτυχίων, όχι στις πιστωτικές μονάδες
• Έξω οι εταιρίες από τις σχολές, όχι στην ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης
• Όχι στην οικονομική και διοικητική αυτοτέλεια
• Κατάργηση των ΚΕΣ, ΙΕΚ και εν γένει της πολυδιάσπασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση
• Κατάργηση της βάσης του 10, ελεύθερη πρόσβαση στα Πανεπιστήμια-ΠΛΗΡΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΓΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΓΝΩΣΙΑΣ
• Καμία συμμετοχή στους στημένους διαλόγους τους
Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση ΟΛΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ
