ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ
Μέσα στο καλοκαίρι, όπως όλοι γνωρίζουμε, ψηφίστηκε το πολυνομοσχέδιο Διαμαντοπούλου για την παιδεία. Για ακόμη μια φορά, μπαίνουν στο στόχαστρο κεκτημένα φοιτητικών αγώνων αυτή τη φορά υπό την απειλή της οικονομική κρίσης και της έλλειψης κονδυλίων. Μας λένε: ή συμμορφωνόμαστε και ξεχνάμε άσυλο, δωρεάν παροχές συγγραμμάτων, φοιτητική μέριμνα... ή κινδυνεύουμε να βάλουμε λουκέτο. Μας παρουσιάζουν σαν μονόδρομο την είσοδο του ιδιωτικού κεφαλαίου στα πανεπιστήμια, αφού πρώτα φρόντισαν να κατασπαταλήσουν κάθε δημόσιο πόρο και να απαξιώσουν το πανεπιστήμιο με 50-70% μείωση της χρηματοδότησης. Μας έσπρωξαν επομένως σε ένα ψευτοδίλημμα που οι ίδιοι δημιούργησαν και αγανακτισμένοι αναφώνησαν: Επιτέλους ήρθε η ώρα να εξευρωπαϊστούμε! Ας μη γελιόμαστε, όμως, ο σκοπός τους δεν είναι να αναβαθμίσουν τα πανεπιστήμια και να βάλουν τάξη σε αυτό το “κομφούζιο”. Αν ήταν έτσι, θα σταματούσαν να γεμίζουν τις τσέπες των κεφαλαιοκρατών με δημόσιο χρήμα και θα αύξαναν την χρηματοδότηση. Ο σκοπός τους είναι να δώσουν αυτό το ζωντανό κομμάτι της κοινωνίας και της έρευνας στα χέρια αυτών των λίγων, που τρίβουν τα χέρια τους έτοιμοι να εμπορευτούν και να πλουτίσουν από το αγαθό που λέγεται παιδεία.
Το δίλημμα, λοιπόν στο οποίο καλείται η φοιτητική κοινότητα να απαντήσει είναι αν θα δεχτεί το πανεπιστήμιο εταιρεία που θα υπηρετεί την αγορά και τις ανάγκες της ή θα προτάξει τις δικές της ανάγκες και θα διεκδικήσει ένα καινούργιο πανεπιστήμιο στην υπηρεσία της κοινωνίας. Η στάση πολλών φοιτητών να συνεχίσουμε την εξεταστική το προηγούμενο διάστημα εκφράζει μια συνειδητή επιλογή να υποταχτούμε στα σχέδια της κυβέρνησης και να επανδρώσουμε το νέο πανεπιστήμιο του κεφαλαίου. Το ερώτημα, όμως τίθεται και στον καθένα ξεχωριστά :
Για ποιον θα παράγουμε έρευνα και με ποια κριτήρια;
Στη σημερινή εποχή οι δεσμοί ανάμεσα στην επιστήμη, την τεχνολογία και τις επιχειρήσεις είναι πολύ στενοί και οι κυβερνήσεις τις τελευταίες δυο δεκαετίες κατέβαλαν και συνεχίζουν να καταβάλουν έντονες προσπάθειες για να πείσουν για την κοινωνική ωφέλεια μιας τέτοιας σύμπραξης. Στην πραγματικότητα όμως, τα αποτελέσματα της στοχευμένης έρευνας αποδεικνύουν πως η ανθρώπινη διανόηση και εφευρετικότητα βρίσκεται παγιδευμένη κάτω από πατέντες, αξιολογήσεις, πιστοποιήσεις και αριστείες για να εξυπηρετεί και να αναπαράγει τις ανάγκες της αγοράς. Φάρμακα για ανύπαρκτες πανδημίες, μεταλλαγμένα τρόφιμα και σπόρους, βιοκαύσιμα και κλωνοποιημένα ζώα. Ακόμη και η ανάπτυξη της βιοτεχνολογίας και των γενετικά τροποποιημένων οργανισμών δεν έχει να κάνει με τον “αυθορμητισμό” του επιστημονικού ερευνητικού πνεύματος ούτε φυσικά με την καταπολέμηση της πείνας, της φτώχειας και της εξαθλίωσης που σε πολλές περιπτώσεις ο ίδιος ο καπιταλισμός δημιούργησε. Έχει να κάνει με την εκμετάλλευση της αγροτικής παραγωγής και την αύξηση των κερδών.
Τα δεδομένα και η πραγματικότητα, επομένως μας αποδεικνύουν ότι η επιστήμη δεν είναι ανεξάρτητη. Αντιθέτως είναι δέσμια του κεφαλαίου που έχει ως πρωταρχικό στόχο το κέρδος και όχι τις κοινωνικές ανάγκες. Ειδικά για τη δική μας σχολή το να παραχωρούμε τον έλεγχο της έρευνας στα χέρια και τις ανάγκες του κεφαλαίου μας καθιστά και εμάς τους ίδιους υπεύθυνους για την εξέλιξη της επιστήμης και τις ανάγκες που αυτή έρχεται να εκπληρώσει. Η θεοποιημένη εξειδίκευση σε συνδυασμό με την άκριτη παραγωγή τεχνογνωσίας μπορεί να μετατρέψει τους επιστήμονες σε απλά πιόνια του συστήματος με μόνο γνώμονα την παραγωγικότητα και την αριστεία.
Τι είδους "αριστεία", όμως, μπορεί ποτέ να διεκδικήσει μια σκέψη η οποία είναι εγκλωβισμένη στα στεγανά της υπερεξειδίκευσης; Τι είδους "αριστεία" μπορεί να διεκδικήσει ένας μαθηματικός που δεν έχει ποτέ του ανοίξει βιβλίο φιλοσοφίας, ένας φιλόσοφος που δεν έχει ποτέ του ασχοληθεί με τα ανώτερα μαθηματικά; Και τέλος, τι είδους "αριστεία" θα μπορούσε να διεκδικήσει μια σκέψη --η σκέψη ενός φυσικού, ενός χημικού, ενός μηχανικού, ενός ιστορικού-- ο οποίος διαπαιδαγωγήθηκε εξ ολοκλήρου να θεωρεί όχι ότι το ουσιώδες είναι και χρήσιμο, αλλά ότι μόνο το άμεσα και εκμεταλλεύσιμα χρήσιμο είναι ουσιώδες;
Οι κατευθύνσεις του κεφαλαίου που ακολουθούμε, πιστά την τελευτά εικοσαετία, έχουν οδηγήσει σε μια κοινωνία όπου η ποιότητα ζωής μας κάθε μέρα χειροτερεύει, συντελούνται ραγδαίες οικολογικές καταστροφές και ακόμη και η ιατρική δεν στοχεύει στην υγεία και την εξάλειψη των αιτίων που ευθύνονται για τις ασθένειες, αλλά στην αναίρεση των συμπτωμάτων που κάνουν το σώμα δυσλειτουργικό μέσα στην καπιταλιστική διαδικασία. Τώρα που το κεφάλαιο περνάει κρίση ,είναι η ώρα να προτάξουμε τις δικές μας ανάγκες και να χτίσουμε το μέλλον με τους δικούς μας όρους. Διεκδικούμε ένα πανεπιστήμιο στην υπηρεσία της κοινωνίας όπου ο έλεγχος της έρευνας θα είναι στα χέρια των εργαζομένων και των φοιτητών και το περιεχόμενο της παιδείας θα προωθεί την κριτική σκέψη, την ολόπλευρη γνώση και την ελεύθερη αναζήτηση
Καλούμε τον φοιτητικό σύλλογο να αναλάβει άμεση δυναμική δράση για να δείξουμε στους ραγιάδες μας ότι δεν τους αναγνωρίζουμε και ότι είμαστε η γενιά που θα πάρουμε στα χέρια μας το μέλλον μας.
ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΜΒΓ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 20/10 ώρα 2.00 μμ
ΕΝΤΡΟΠΙΑ ΕΑΑΚ
